درخت و انسان

شباهت هایی که انسان به درخت دارد بسیار زیباست.

مغز انسان به کُندی ریشه های درخت رشد می‌کند،‌

و مانند درخت باید ریشه بزند برای رشد بیشتر،

هر دو در سرما و گرما قرار می‌گیرند،‌ برگهایشان می‌ریزد و میوه می‌دهند.

باید صبور باشند چون فرایند تغییرات هر دو در طول سالیان نمایان می‌شود.

چیزی که از هر دو آنها میبینم ظاهر بیرونی هست جسم فیزیکی انسان و تنه و شاخ و برگ درخت.

ما مغز در انسان و ریشه در درخت را نمی‌بینیم اما مهمترین جز هر دو آنها همین هست.

درخت برای رشد به آب، خاک حاصل خیز و نور نیاز دارد تا شروع به رشد بکند،

انسان نیز به آب و غذا نیاز دارد و نور انسان برای رشد به نظر من تفکر و عمل هست.

هر دو در کهن سالی کم ثمر می‌شوند.

در ابتدای تولد بسیار شکننده و حساس هستند،

در زمان جوانی بسیار قوی و تنومند می‌شوند.

زندگی به صورت جمعی آنها را قوی‌تر می‌کند.

انواع و گونه‌های بسیار زیاد و متفاوتی دارند و هیچ درختی و هیچ انسانی شباهت کامل به هم را ندارند.

از من بپرسید می‌گویم درخت نسخه‌ای ابتدایی انسان هست.